Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

fumi N M

  • 1 fūmus

        fūmus ī, m    [FAV-], smoke, steam, fume: fumo excruciatus: fumi incendiorum procul videbantur, columns of smoke, Cs.: fumo significant haud procul abesse, L.: ater, V.: Amphorae, old flavor, H.: plena fumi ac pollinis Coquendo, T.: fumum ex fulgore dare, H.: Quae (terra) exhalat fumos, V.: omne Verterat in fumum, had consumed, H.
    * * *
    smoke, steam, vapor, fume

    Latin-English dictionary > fūmus

  • 2 fumus

    fūmus, i, m. [Sanscr. dhū, dhumas, smoke; Zend. dun-man, vapor; Gr. thuô, to rage, sacrifice, thumos, thuma, thuos, etc.; Goth. dauns, odor; Engl. dust; cf.: fūnus, fuligo], smoke, steam, fume:

    in lignis si flamma latet fumusque cinisque,

    Lucr. 1, 871; cf. 1, 891;

    4, 56: ibi hominem ingenuum fumo excruciatum, semivivum reliquit,

    Cic. Verr. 2, 1, 17, § 45:

    castra, ut fumo atque ignibus significabatur, amplius milibus pass. VIII. in latitudinem patebant,

    Caes. B. G. 2. 7 fin.:

    tum fumi incendiorum procul videbantur,

    id. ib. 5, 48 fin.:

    significatione per castella fumo facta,

    id. B. C. 3, 65, 3:

    ater ad sidera fumus erigitur,

    Verg. A. 9, 239:

    pernas in fumo suspendito,

    Cato, R. R. 162, 3:

    fumo inveteratum vinum,

    Plin. 23, 1. 22, § 40; cf. Hor. C. 3, 8, 11; Col. 1, 6, 19 sq.; v. fumarium; hence, poet. transf.:

    fumi Massiliae,

    Marseilles wine mellowed in the smoke, Mart. 14, 118: in illo ganearum tuarum [p. 792] nidore atque fumo, Cic. Pis. 6, 13; cf.:

    intervenerant quidam amici, propter quos major fumus fieret, etc.,

    Sen. Ep. 64, and Ter. Ad. 5, 3, 60:

    non fumum ex fulgore, sed ex fumo dare lucem Cogitat,

    Hor. A. P. 143.—In double sense: Ph. Oculi dolent. Ad. Quor? Ph. Quia fumus molestus est, smoke, i. e. foolish talk, Plaut. Most. 4, 2, 10. —
    b.
    Prov.
    (α).
    Semper flamma fumo est proxima:

    Fumo comburi nihil potest, flamma potest,

    i. e. the slightest approach to wrong-doing leads to vice, Plaut. Curc. 1, 1, 53.—
    (β).
    Tendere de fumo, ut proverbium loquitur vetus, ad flammam, to jump out of the frying-pan into the fire, Amm. 14, 11, 12; cf.:

    de fumo, ut aiunt, in flammam,

    id. 28, 1, 26.—
    (γ).
    Fumum or fumos vendere, i. e. to make empty promises, Lampr. Alex. Sev. 36; Mart. 4, 5, 7; App. Mag. p. 313, 31.—For which also:

    per fumum or fumis vendere aliquid,

    Capitol. Anton. 11; Lampr. Heliog. 10.—
    II.
    Trop., like our word smoke, as a figure of destruction: ubi omne Verterat in fumum et cinerem, had reduced to smoke and ashes, i. e. had consumed, squandered, Hor. Ep. 1, 15, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > fumus

  • 3 diēs

        diēs gen. diēī or diē (rarely diei, disyl., T., or diī, V.), m sometimes in sing f.    [DIV-], a day, civil day: Quae tot res in unum conclusit diem, T.: eo die, Cs.: in posterum diem, Cs.: paucos dies ibi morati, Cs.: alter et tertius dies absumitur, Ta.— Fem. (in prose only of a fixed term): diebus XXX, a quā die materia caesa est, Cs.: posterā die, S.: suprema, H.: atra, V.: tarda, O. —In phrases: paucis ante diebus, a few days earlier, S.: paucis post diebus, S.: postridie eius diei, the next day, Cs.: post diem tertium eius diei, the next day but one, L.: diem ex die exspectabam, from day to day: diem de die prospectans, L.: in dies, every day, Cs., C.: in diem rapto vivit, L.: cui licet in diem dixisse Vixi, etc., H.—Abl. diē, in a day, in one day, V.; rarely diē (i. e. cottidie or in diem), daily, V.—In dates: ante diem XII Kal. Nov., the twenty - first of October: in ante diem V Kal. Dec., till November 28.— A set day, appointed time, term: hic nuptiis dictus est dies, T.: pecuniae, C., L.: iis certum diem conveniendi dicit, Cs.: die certo, S.: negotio proxumum diem constituit, S.: conloquio decretus, O.: ad diem praestitutum venire, L.: die tuo exspectabam, etc., your fever day: supremus vitae: obire diem supremum, die, N. — Fem. (only sing.): deportandi dies praestituta: certa eius rei constituta, Cs.: stata, L.: ubi ea dies venit, Cs.: praeteritā die, quā, etc., Cs.: esse in lege, quam ad diem, proscriptiones fiant. — In the phrase, dicere diem, with dat, to impeach, lay an accusation against: diem mihi, credo, dixerat: Domitium Silano diem dixisse scimus.— A dying-day, time to die, destined time (poet.): Stat sua cuique dies, V.: Hic dolor ante diem Pandiona misit ad umbras, prematurely, O. — A natural day, day (opp. night): cum horā diei decimā venire: quantum scribam die (opp. noctibus), in the daytime: die et nocte concoqui, in a single day and night: multo denique die, late in the day, Cs.: in diem (somnum) extrahere, Ta.: exercere diem, work by daylight, V.: currūs rogat In diem, for a day, O.: diem noctemque procul navem tenuit, a day and a night, N.: Saturnalia diem ac noctem clamata, all day and all night, L.: diem noctemque, uninterruptedly, Cs.: Dies noctīsque me ames, T.: dies noctīsque iter faciens, N.: noctīs ac dies: et noctīs et dies.— With iter, of distances, a day's march, day's journey: huius silvae latitudo novem dierum iter expedito patet, forced marches, Cs.: quinque dierum iter aberant, L. — Daybreak, day: cum die, O.: ante diem, H. — An anniversary: quo die ad Aliam pugnatum, a clade Aliensem appellarunt, L.: diem meum scis esse III Non. Ian., birthday. —Meton., a day's work, event, day: is dies honestissimus nobis fuerat in senatu: dare illius diei poenas: ille dies Etruscorum fregit opes, Cs.: imponite quinquaginta annis magnum diem, Ta. — A time, space of time, period, interval: diem se ad deliberandum sumpturum, Cs.: diem tempusque forsitan ipsum leniturum iras, L.: ut sexenni die pecuniae solvantur, Cs.: in longiorem diem conlaturus, a later day, Cs.: perexigua, a brief interval: nulla, O.: (indutiarum) dies, the term, L.: messis, season, V.: Optuma aevi, period (i. e. youth), V.: Sole dies referente siccos, season, H.: diem adimere aegritudinem hominibus, T.: diem festum Dianae per triduum agi, a festival, L.: malum in diem abiit, to a future time, T.: nos in diem vivimus, for the moment.—Light of day, daylight (poet.): Inmissus quo dies terreat umbras, O.: volumina fumi Infecere diem, O.: oriens occiduusque dies, the East and the West, i. e. the world, O. — Personified, the god of day, O.— Fem.: Venus primo Caelo et Die nata.
    * * *
    day; daylight; festival; time; lifetime, age

    Latin-English dictionary > diēs

  • 4 sequāx

        sequāx ācis, adj.,    following, seeking after, pur suing, sequacious: (Arcadas) Latio dare terga sequaci, pursuing, V.: caprae, eager, V.: flammae, lambent, V.: fumi, penetrating, V.
    * * *
    sequacis (gen.), sequacior -or -us, sequacissimus -a -um ADJ
    that follows closely/eagerly; addicted; pliant/tractable, responsive to control

    Latin-English dictionary > sequāx

  • 5 volūmen

        volūmen inis, n    [3 VOL-], that which is rolled, a coil, whirl, wreath, fold, eddy: (anguis) sinuat inmensa volumine terga, V.: duo (dracones) iuncto volumine serpunt, O.: crurum (equi), joints, V.: fumi, wreath, O.: siderum, revolution, O.—A roll of writing, roll, book, volume: volumen plenum querelae iniquissimae: explicet volumen: evolvere volumen: hic plura persequi magnitudo voluminis prohibet, N.: annosa volumina vatum, H.—A division of a work, book, chapter, part: hoc tertium volumen: sedecim volumina epistularum, N.: mutatae tu quinque volumina formae, i. e. the Metamorphoses, O.
    * * *
    book, chapter, fold

    Latin-English dictionary > volūmen

  • 6 dies

    dĭes (dīes, Liv. Andron. Fragm. Odys. 7), ēi ([etilde]ī, Verg. A. 4, 156; Hor. S. 1, 8, 35 et saep.;

    dissyl.: di-ei,

    Ter. Eun. 4, 7, 31; also gen. dies, die, and dii—dies, as in acies, facies, pernicies, etc., Enn. ap. Gell. 9, 14; Ann. v. 401 Vahl.; Cic. Sest. 12, 28 ap. Gell. l. l.:

    die,

    Prisc. p. 780 P.; even in Verg. G. 1, 208, where Gellius reads dies, v. Wagner ad loc., nearly all MSS. have die; cf. Rib. and Forbig. ad loc.; so,

    die,

    Plaut. Ps. 4, 7, 59; id. Capt. 4, 2, 20; Caes. B. G. 7, 11, 5; id. B. C. 1, 14, 3; 3, 76, 2; Just. 2, 11, 17; cf. Oud. ad B. G. 2, 23, 1. Die appears to be certain in Sall. J. 52, 3; 97, 3. Also in Cic. Sest. 12, 28, Gellius reads dies, where our MSS., except the Cod. Lamb., have diei;

    perh. those words do not belong to Cicero himself. Form dii,

    Verg. A. 1, 636, Rib. and Forbig. after Serv. and Gell. l. l.— Dat., diēī, saep. die, Plaut. Am. 1, 1, 120, acc. to Serv. Verg. G. 1, 208; Plaut. Am. 1, 3, 48; id. Capt. 3, 1, 4; id. Trin. 4, 2, 1;

    once dii,

    id. Merc. 1, Prol. 13; cf. Roby, Gram. 1, 121 sq.); m. (in sing. sometimes f., esp. in the signif. no. I. B. 1.) [root Sanscr. dī, gleam: dinas, day; Gr. dios, heavenly; cf. Lat. Jovis (Diovis), Diana, deus, dīvus, etc. Old form, dius (for divus); cf.: nudius, diu, etc. The word also appears in composition in many particles, as pridem, hodie, diu, etc., v. Corss. Auspr. 2, 855 sq.], a day (cf.: tempus, tempestas, aetas, aevum, spatium, intervallum).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., the civil day of twenty-four hours.
    (α).
    Masc.:

    dies primus est veris in Aquario... dies tertius... dies civiles nostros, etc.,

    Varr. R. R. 1, 28, 1; cf. Plin. 2, 77, 79, § 188; Macr. S. 1, 3; Gell. 3, 2: REBVS IVRE IVDICATIS TRIGINTA DIES IVSTI SVNTO, XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 45; and 15, 13 fin.; for which;

    per dies continuos XXX., etc.,

    Gai. Inst. 3, 78: multa dies in bello conficit unus, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 297 ed. Vahl.); cf.:

    non uno absolvam die,

    Plaut. Capt. 3, 5, 73:

    hic dies,

    id. Aul. 4, 9, 11:

    hic ille est dies,

    id. Capt. 3, 3, 3:

    ante hunc diem,

    id. ib. 3, 4, 101:

    illo die impransus fui,

    id. Am. 1, 1, 98; cf.:

    eo die,

    Caes. B. G. 1, 22 fin.; 2, 6; 2, 32 fin.; 4, 11, 4; 5, 15 fin. et saep.:

    postero die,

    id. ib. 1, 15, 1; 3, 6, 3 et saep.; Cic. Verr. 2, 2, 17; Sall. J. 29, 5; 38, 9 et saep.:

    in posterum diem,

    Caes. B. G. 7, 41 fin.; id. B. C. 1, 65 fin. et saep.:

    diem scito esse nullum, quo die non dicam pro reo,

    Cic. Q. Fr. 3, 3:

    domi sedet totos dies,

    Plaut. Aul. 1, 1, 34:

    paucos dies ibi morati,

    Caes. B. G. 7, 5, 4:

    dies continuos XXX. sub bruma esse noctem,

    id. ib. 5, 13, 3:

    hosce aliquot dies,

    Ter. Heaut. 4, 5, 4; cf. id. Eun. 1, 2, 71 et saep.:

    festo die si quid prodegeris,

    Plaut. Aul. 2, 8, 10; so,

    festus,

    id. Cas. 1, 49; id. Poen. 3, 5, 13; 4, 2, 26 et saep.—
    (β).
    Fem. (freq. in poetry metri gratiā; rare in prose), postrema, Enn. ap. Gell. 9, 14:

    omnia ademit Una dies,

    Lucr. 3, 912; cf. id. 3, 921; 5, 96 and 998: homines, qui ex media nocte ad proximam mediam noctem in his horis XXIV. nati sunt, una die nati dicuntur, Varr. ap. Gell. 3, 2, 2 (uno die, Macr. S. 1, 3):

    quibus effectis armatisque diebus XXX., a qua die materia caesa est,

    Caes. B. C. 1, 36 fin.:

    Varronem profiteri, se altera die ad colloquium venturum,

    id. ib. 3, 19, 4 (for which, shortly before: quo cum esset postero die ventum); cf.:

    postera die,

    Sall. J. 68, 2 (for which, in the same author, more freq.:

    postero die): pulchra,

    Hor. Od. 1, 36, 10:

    suprema,

    id. ib. 1, 13, 20:

    atra,

    Verg. A. 6, 429:

    tarda,

    Ov. M. 15, 868 et saep.—(But Caes. B. C. 3, 26, 1; 3, 37, 1, read altero, tertio.)—
    b.
    Connections:

    postridie ejus diei, a favorite expression of Caesar,

    Caes. B. G. 1, 23, 1: 1, 47, 2; 1, 48, 2 et saep., v. postridie;

    and cf.: post diem tertium ejus diei,

    Cic. Att. 3, 7; Sulpic. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2; Liv. 27, 35:

    diem ex die exspectabam,

    from day to day, id. ib. 7, 26 fin.; cf.:

    diem ex die ducere,

    Caes. B. G. 1, 16, 5; for which also: diem de die prospectans, Liv. 5, 48; and: diem de die differre, id. 25, 25: LIBRAS FARRIS ENDO DIES DATO, for every day, day by day, daily, XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 45; cf.:

    affatim est hominum, in dies qui singulas escas edunt,

    Plaut. Men. 3, 1, 10; so,

    in dies,

    every day, Cic. Top. 16, 62; Caes. B. G. 3, 23, 7; 5, 58, 1; 7, 30, 4; Vell. 2, 52, 2; Liv. 21, 11 Drak.; 34, 11 al.; less freq. in sing.:

    nihil usquam sui videt: in diem rapto vivit,

    Liv. 22, 39; cf.:

    mutabilibus in diem causis (opp. natura perpetua),

    id. 31, 29 (in another signif. v. the foll., no. II. A. 3); and: cui licet in diem ( = singulis diebus, daily) dixisse Vixi, etc., Hor. Od. 3, 29, 42. And still more rarely: ad diem, Treb. Gallien. 17; Vop. Firm. 4:

    ante diem, v. ante.—Die = quotidie or in diem,

    daily, Verg. E. 2, 42; 3, 34:

    quos mille die victor sub Tartara misi,

    id. A. 11, 397:

    paucissimos die composuisse versus,

    Quint. 10, 3, 8:

    saepius die,

    Plin. 15, 6, 6, § 22: die crastini, noni, pristini, quinti, for die crastino, nono, etc., v. h. vv. crastinus, nonus, etc.; and cf. Gell. 10, 24; Macr. S. 1, 4.—
    B.
    In partic.
    1.
    A set day, appointed time, term in the widest sense of the word (for appearing before court, in the army, making a payment, etc.).
    (α).
    Masc.: MORBVS SONTICVS... STATVS DIES CVM HOSTE... QVID HORVM FVIT VNVM IVDICI ARBITROVE REOVE DIES DIFFISVS ESTO, XII. Tab. ap. Cic. Off. 1, 12; Fest. p. 273, 26 Müll.; for which: STATVS CONDICTVSVE DIES CVM HOSTE, acc. to Cincius ap. Gell. 16, 4, 4;

    and with comic reference to the words of this law,

    Plaut. Curc. 1, 1, 5 (found also in Macr. S. 1, 16);

    and freq.: status dies,

    Plin. Ep. 9, 39, 1; Suet. Claud. 1; Flor. 1, 13, 16 et saep.:

    hic nuptiis dictus est dies,

    Ter. And. 1, 1, 75; cf.:

    dies colloquio dictus est ex eo die quintus,

    Caes. B. G. 1, 42, 4; so,

    dictus,

    id. ib. 5, 27, 5:

    iis certum diem conveniendi dicit,

    id. ib. 5, 57, 2:

    die certo,

    Sall. J. 79, 4; cf.

    constituto,

    id. ib. 13 fin.:

    decretus colloquio,

    id. ib. 113, 3:

    praestitutus,

    Liv. 3, 22:

    praefinitus,

    Plin. 35, 10, 36, § 109; Gell. 16, 4, 3:

    ascriptus,

    Phaedr. 4, 11, 8 et saep.:

    quoniam advesperascit, dabis diem nobis aliquem, ut contra ista dicamus,

    Cic. N. D. 3, 40; Caes. B. G. 1, 16, 5; id. B. C. 1, 11, 2; Sall. J. 109, 3; Liv. 35, 35 et saep.:

    dies ater,

    an unlucky day, Sen. Vit. Beat. 25.—
    (β).
    Fem. (so commonly in this sense in class. prose, but only in sing., v. Mützell ad Curt. 3, 1, 8):

    ut quasi dies si dicta sit,

    Plaut. As. 5, 1, 11; so,

    dicta,

    Cic. Fam. 16, 10 fin.; cf.:

    edicta ad conveniendum,

    Liv. 41, 10 fin.:

    praestituta,

    Plaut. Ps. 1, 3, 140; 2, 2, 28; Ter. Ph. 3, 2, 38; Cic. Verr. 2, 3, 14 fin.; id. Vatin. 15, 37; id. Tusc. 1, 39; Liv. 45, 11 et saep.; cf.

    constituta,

    Cic. Caecin. 11, 32; Caes. B. G. 1, 4, 2; 1, 8, 3: certa eius rei constituta, id. B. C. 3, 33, 1:

    pacta et constituta,

    Cic. Cat. 1, 9, 24:

    statuta,

    Liv. 31, 29:

    stata,

    id. 27, 23 fin.:

    certa,

    Caes. B. G. 1, 30, 4, 5, 1, 8; id. B. C. 1, 2, 6; Nep. Chabr. 3 et saep.:

    annua,

    Cic. Fam. 7, 23; id. Att. 12, 3 fin.; cf.

    longa,

    Plaut. Ep. 4, 1, 18:

    die caecā emere, oculatā vendere,

    i. e. to buy on credit and sell for cash, id. Ps. 1, 3, 67, v. caecus, no. II. B.:

    haec dies summa hodie est, mea amica sitne libera, an, etc.,

    id. Pers. 1, 1, 34:

    puto fore istam etiam a praecone diem,

    Cic. Att. 13, 3:

    ubi ea dies venit (preceded by tempore ejus rei constituto),

    Caes. B. G. 7, 3:

    praeterita die, qua suorum auxilia exspectaverant,

    id. ib. 7, 77, 1; cf. id. ib. 6, 33, 4:

    esse in lege, quam ad diem proscriptiones fiant,

    Cic. Rosc. Am. 44, 128 et saep.—
    (γ).
    Both genders together:

    diem dicunt, qua die ad ripam Rhodani omnes conveniant: is dies erat a. d. V. Kal. Apr., etc.,

    Caes. B. G. 1, 6 fin.; Cic. Att. 2, 11; id. Q. Fr. 3, 1, 3; Liv. 34, 35 al.—
    b.
    Hence: dicere diem alicui, to impeach, lay an accusation against:

    diem mihi, credo, dixerat,

    Cic. Mil. 14, 36:

    Domitium Silano diem dixisse scimus,

    id. Div. in Caec. 20, 67.—
    2.
    A natural day, a day, as opp. to night: ut vel, quia est aliquid, aliud non sit, ut Dies est, nox non est; vel, quia est aliquid, et aliud sit: Sol est super terram, dies est, Quint. 5, 8, 7: pro di immortales, quis hic illuxit dies, Cic. Fragm. ap. Quint. 9, 4, 76:

    credibile non est, quantum scribam die, quin etiam noctibus,

    in the daytime, id. Att. 13, 26:

    negat ullum esse cibum tam gravem, quin is die et nocte concoquatur,

    in a single day and night, id. N. D. 2, 9, 24; cf.

    in this signif.: die ac nocte,

    Plin. 29, 6, 36, § 113:

    nocte et die,

    Liv. 25, 39;

    and simply die,

    Hor. S. 2, 1, 4; Quint. 10, 3, 8; cf.

    also: currus rogat ille paternos, Inque diem alipedum jus et moderamen equorum,

    Ov. M. 2, 48; and, connected with nox:

    (Themistocles) diem noctemque procul ab insula in salo navem tenuit in ancoris,

    Nep. Them. 8 fin.; cf. Cic. Div. 2, 27, 59; Liv. 22, 1 fin. —But more freq.: diem noctemque, like our day and night, i. q. without ceasing, uninterruptedly; Caes. B. G. 7, 77, 11; 7, 42 fin.; id. B. C. 1, 62;

    for which less freq.: diem et noctem,

    Hirt. B. Hisp. 38, 1;

    diem ac noctem,

    Liv. 27, 4 and 45:

    noctemque diemque,

    Verg. A. 8, 94; cf. Quint. 9, 4, 23:

    continuate nocte ac die itinere,

    Caes. B. C. 3, 11, 1; 3, 36, 8; and in plur.:

    dies noctesque,

    Plaut. Rud. 2, 3, 49; Ter. Eun. 1, 2, 113; Cic. Att. 7, 9 fin.; Nep. Dat. 4, 4 et saep.; also, reversing the order: noctesque diesque, Enn. ap. Cic. de Sen. 1, 1 (Ann. v. 338 ed. Vahl.); Hor. S. 1, 1, 76:

    noctesque et dies,

    Ter. And. 4, 1, 52; id. Eun. 5, 8, 49:

    noctes atque dies,

    Lucr. 2, 12; 3, 62; Cic. Fin. 1, 16, 51; Verg. A. 6, 127 al.:

    noctes diesque,

    id. ib. 9, 488:

    noctes ac dies,

    Cic. Arch. 11, 29:

    noctes et dies,

    id. Brut. 90, 308; id. de Or. 1, 61, 260; id. Tusc. 5, 25 and 39; Ter. Eun. 5, 8, 49; cf.

    also: neque noctem neque diem intermittit,

    Caes. B. G. 5, 38:

    Galli dies... sic observant, ut noctem dies subsequatur,

    id. ib. 6, 18, 2 Herz ad loc. So, too, in gen.:

    qui nocte dieque frequentat Limina,

    Mart. 10, 58, 11:

    cum die,

    at break of day, Ov. M. 13, 677:

    orto die ( = orta luce),

    Tac. A. 1, 20; 1, 68; id. H. 2, 21:

    ante diem ( = ante lucem),

    Hor. Ep. 1, 2, 35:

    dies fit, late Lat. for lucescit,

    Vulg. Luc. 22, 66: de die, in open day, broad day; v. de.—
    3.
    Dies alicujus (like the Heb. ; v. Gesen. Lex. s. h. v.).
    a.
    I. q. dies natalis, a birthday:

    diem meum scis esse III. Non. Jan. Aderis igitur,

    Cic. Att. 13, 42, 2; cf.

    in full: natali die tuo,

    id. ib. 9, 5 al. So the anniversary day of the foundation of a city is, dies natalis urbis, Cic. Div. 2, 47, 98.—
    b.
    I. q. dies mortis, dying-day:

    quandocumque fatalis et meus dies veniet statuarque tumulo,

    Tac. Or. 13 fin. Called, also: supremus dies. Suet. Aug. 99; id. Tib. 67; cf.:

    supremus vitae dies,

    Cic. de Sen. 21, 78; Suet. Aug. 61. Hence:

    diem suum obire,

    to die, Sulp. in Cic. Fam. 4, 12, 2;

    and in the same sense: obire diem supremum,

    Nep. Milt. 7 fin.; id. Dion. 2 fin.; Suet. Claud. 1:

    exigere diem supremum,

    Tac. A. 3, 16:

    explere supremum diem,

    id. ib. 1, 6; 3, 76;

    and simply: obire diem,

    Plin. 2, 109, 112, § 248; Suet. Tib. 4; id. Vesp. 1; id. Gr. 3; cf.

    also: fungi diem,

    Just. 19, 1, 1.—
    c.
    I. q. dies febris, fever-day: etsi Non. Mart., [p. 574] die tuo, ut opinor, exspectabam epistolam a te longiorem, Cic. Att. 9, 2 init.; 7, 8, 2 al.
    II.
    Transf.
    A.
    In gen. (from no. I. A.).
    1.
    A day, for that which is done in it (cf. the Hebr., the Gr. eleutheron êmar, etc.):

    is dies honestissimus nobis fuerat in senatu,

    Cic. Fam. 1, 2, 3:

    non tam dirus ille dies Sullanus C. Mario,

    id. Att. 10, 8, 7:

    equites Romanos daturos illius diei poenas,

    id. Sest. 12, 28:

    hic dies et Romanis refecit animos et Persea perculit,

    Liv. 42, 67 Drak.; cf. id. 9, 39 fin.; Vell. 2, 35 Ruhnk.; 2, 86; Just. 9, 3 fin.; Flor. 2, 6, 58 Duker.:

    imponite quinquaginta annis magnum diem,

    Tac. Agr. 34:

    quid pulchrius hac consuetudine excutiendi totum diem?... totum diem mecum scrutor, facta ac dicta mea remetior, etc., Sen. de Ira, 3, 36: dies Alliensis, i. q. pugna Alliensis,

    Liv. 6, 1; Suet. Vit. 11:

    Cannensis,

    Flor. 4, 12, 35 al. And so even of one's state of mind on any particular day:

    qualem diem Tiberius induisset,

    what humor, temper, Tac. A. 6, 20. —
    2.
    A day's journey:

    hanc regionem, dierum plus triginta in longitudinem, decem inter duo maria in latitudinem patentem,

    Liv. 38, 59; Just. 36, 2, 14 al.—
    3.
    In gen. (like, hêmera, and our day, for) time, space of time, period:

    diem tempusque forsitan ipsum leniturum iras,

    Liv. 2, 45;

    so with tempus,

    id. 22, 39; 42, 50: amorem intercapedine ipse lenivit dies, Turp. ap. Non. 522, 7;

    so in the masc. gender: longus,

    Stat. Th. 1, 638; Luc. 3, 139;

    but also longa,

    Plaut. Epid. 4, 1, 18; Plin. Ep. 8, 5 fin.; cf.

    perexigua,

    a brief respite, Cic. Verr. 1, 2 fin.:

    nulla,

    Ov. M. 4, 372 al.:

    ex ea die ad hanc diem quae fecisti, in judicium voco,

    Cic. Verr. 2, 1, 12 fin.:

    ut infringatur hominum improbitas ipsa die, quae debilitat cogitationes, etc.,

    id. Fam. 1, 6; cf. id. ib. 7, 28 fin.; id. Tusc. 3, 22, 53 al.: indutiae inde, non pax facta;

    quarum et dies exierat, et ante diem rebellaverant,

    i. e. the term of the truce, Liv. 4, 30 fin.; 30, 24; 42, 47 fin. (for which: quia tempus indutiarum cum Veienti populo exierat, id. 4, 58).—Prov.:

    dies adimit aegritudinem,

    Ter. Heaut. 3, 1, 13: dies festus, festival-time, festival:—diem festum Dianae per triduum agi, Liv. 25, 23 et saep.:

    die lanam et agnos vendat,

    at the right time, Cato R. R. 150, 2:

    praesens quod fuerat malum, in diem abiit,

    to a future time, Ter. Ph. 5, 2, 16; so in diem, opp. statim, Q. Cic. Pet. cons. 12, 48;

    and simply in diem,

    Plaut. Mil. 3, 2, 48; Ter. Eun. 5, 7, 19; Cic. Cael. 24.—Esp. freq. in diem vivere, to live on from day to day, regardless of the future, Cic. de Or. 2, 40, 169; id. Tusc. 5, 11, 33; Plin. Ep. 5, 5, 4 et saep; cf. the equivoque with de die, under de.—
    B.
    In partic. (acc. to no. I. B. 2— poet., and in postAug. prose).
    1.
    Light of day, daylight:

    contraque diem radiosque micantes Obliquantem oculos,

    Ov. M. 7, 411; 5, 444; 13, 602:

    multis mensibus non cernitur dies,

    Plin. 33, 4, 21, § 70; Plin. Ep. 6, 20, 6; 9, 36, 2 al.; also of the eyesight, Stat. Th. 1, 237;

    and trop. of the conscience: saeva dies animi scelerumque in pectore Dirae,

    id. ib. 1, 52.—
    2.
    For caelum, the sky, the heavens:

    sub quocumque die, quocumque est sidere mundi,

    Luc. 7, 189; 1, 153:

    incendere diem nubes oriente remotae,

    id. 4, 68; 8, 217; Stat. Th. 1, 201.—Hence, like caelum,
    b.
    The weather:

    totumque per annum Durat aprica dies,

    Val. Fl. 1, 845:

    tranquillus,

    Plin. 2, 45, 44, § 115:

    mitis,

    id. 11, 10, 10, § 20:

    pestilens,

    id. 22, 23, 49, § 104.—
    3.
    The air:

    nigrique volumina fumi Infecere diem,

    Ov. M. 13, 600:

    cupio flatu violare diem,

    Claud. in Ruf. 1, 63.
    III.
    Dies personified.
    A.
    I. q. Sol, opp. Luna, Plaut. Bacch. 2, 3, 21;

    coupled with Mensis and Annus,

    Ov. M. 2, 25.—
    B.
    As fem., the daughter of Chaos, and mother of Heaven and Earth, Hyg. Fab. praef.; of the first Venus, Cic. N. D. 3, 23, 59.

    Lewis & Short latin dictionary > dies

  • 7 immissio

    immissĭo ( inm-), ōnis, f. [id.], a letting in, admission (rare but class.):

    fumi aut aquae,

    Dig. 8, 5, 8, § 5:

    sarmentorum ea aliorum amputatio, aliorum inmissio,

    an engrafting, Cic. de Sen. 15, 53.

    Lewis & Short latin dictionary > immissio

  • 8 inmissio

    immissĭo ( inm-), ōnis, f. [id.], a letting in, admission (rare but class.):

    fumi aut aquae,

    Dig. 8, 5, 8, § 5:

    sarmentorum ea aliorum amputatio, aliorum inmissio,

    an engrafting, Cic. de Sen. 15, 53.

    Lewis & Short latin dictionary > inmissio

  • 9 innocentia

    in-nŏcentĭa, ae, f., harmlessness.
    I.
    Lit.:

    ferorum animalium,

    Plin. 37, 13, 77, § 201:

    fumi graveolentis,

    Pall. 1, 35 med.
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., blamelessness, innocence:

    est innocentia affectio talis animi, quae noceat nemini,

    Cic. Tusc. 3, 8, 16; id. Phil. 3, 10, 25:

    rigidae innocentiae Cato erat,

    Liv. 39, 40, 10:

    sola innocentia vivere,

    i. e. with no other support, id. 2, 3, 4:

    mutuā innocentiā tutum esse,

    where no one seeks to injure another, Plin. 12, 14, 32, § 59.—
    B.
    In partic., uprightness, integrity, disinterestedness:

    quantā innocentiā debent esse imperatores,

    Cic. de Imp. Pomp. 13, 36:

    suam innocentiam (opp. avaritiam) perpetuā vitā esse perspectam,

    Caes. B, G. 1, 40.—
    C.
    Collect. concr., innocent persons:

    innocentiam liberare,

    Cic. de Or. 1, 46, 202.

    Lewis & Short latin dictionary > innocentia

  • 10 persuadeo

    per-suādĕo, si, sum, 2, v. a., to bring over by talking, to convince of the truth of any thing, to persuade (cf. convinco).
    I.
    In gen., constr. absol., with an obj.-clause and dat., rarely with acc. of the person:

    oratoris officium est dicere ad persuadendum accommodate,

    Cic. de Or. 1, 31, 138:

    imprimis hoc volunt persuadere, non interire animas,

    Caes. B. G. 6, 14:

    velim tibi ita persuadeas, me, etc.,

    Cic. Fam. 11, 5, 3:

    hoc cum mihi non modo confirmasset, sed etiam persuasisset,

    id. Att. 16, 5, 2:

    ne si forte de paupertate non persuaseris, sit aegritudini concedendum,

    id. Tusc. 4, 27, 59; Hor S. 1, 6, 8; Verg. G. 2, 315: quis te persuasit, Enn. ap. Serv. Verg. A. 10, 10 (p. 175, n. 4 Vahl.).— Pass. pers. (rare):

    cum animus auditoris persuasus esse videtur ab eis, qui, etc.,

    Auct. Her. 1, 6, 9:

    si persuasus auditor fuerit,

    id. ib. 1, 6, § 10: si scit et persuasus est, quid irascitur, etc., Caecil. ap. Cic. Fam. 6, 7, 2.— Pass. impers.:

    corrupti sunt quibus persuasum sit foedissimum hostem justissimo bello prosequi,

    Cic. Phil. 13, 17, 35:

    mihi persuaderi numquam potuit, animos... vivere, etc.,

    id. Sen. 22, 80. persuasum habere, v. P. a. infra.—
    II.
    In partic., to prompt, induce, prevail upon, persuade to do any thing (class.); usually constr. with alicui, ut, or ne; rarely (and post-Aug.) aliquem or with an obj.-clause:

    persuasit nox, amor, adulescentia,

    Ter. Ad. 3, 4, 24:

    metuebat ne sibi persuaderes, ut, etc.,

    Plaut. Truc. 1, 2, 98:

    huic magnis praemiis pollicitationibusque persuadent, uti, etc.,

    Caes. B. G. 3, 18:

    huic Albinus persuadet, regnum ab senatu petat,

    Sall. J. 35, 2:

    duo sunt tempora, quibus aliquid contra Caesarem Pompeio suaserim, unum, ne, etc.... alterum ne, etc.... quorum si utrumvis persuasissem, etc.,

    Cic. Phil. 2, 10, 24:

    numquam tamen haec felicitas illi persuasit neglegentiam,

    led him into negligence, Sen. Exc. Contr. 3, praef. 5:

    omnia nobis mala solitudo persuadet,

    Sen. Ep. 25, 5:

    persuasit ei tyrannidis finem facere,

    Nep. Dion. 3, 3:

    nec arare terram aut expectare annum tam facile persuaseris, etc.,

    Tac. G. 14 fin.:

    quis Romanis primus persuaserit navem conscendere?

    Sen. Brev. Vit. 13, 4:

    frigidāque etiam hibernis algoribus persuasit,

    Plin. 29, 1, 5, § 10:

    aliquā die te persuadeam, ut, etc.,

    Petr. 46.— Impers. pass.:

    his persuaderi, ut, etc., non poterat,

    Caes. B. G. 2, 10:

    persuasum est facere,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 93; cf.:

    tibi quidquam persuaderi potuisse,

    Cic. Fam. 11, 28, 1:

    tibi persuasum habere, for sibi persuaderi: ea loca provinciae adjungere sibi persuasum habebant,

    Caes. B. G. 3, 2 fin.; v. Zumpt, Gr. § 407, n. 1; § 634.—Hence, P. a.: persuāsus, a, um, fixed, established, settled. —Sup.: quod mihi persuasissimum est, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 9, 2.—Esp., in phrase persuasum habere, to be convinced, regard as settled:

    quia persuasum habuerunt, animas hominum immortalis esse,

    Val. Max. 2, 6, 10: comperi persuasissimum habuisse eum, with obj.clause, Suet. Ner. 29:

    at nos e diverso fumi amaritudine vetustatem indui persuasum habemus,

    Plin. 23, 1, 22, § 40:

    persuasum habeo posse fieri ut, etc.,

    Plin. Ep. 1, 20, 9; Col. 1, 1, 4; 4, 3, 3 al.

    Lewis & Short latin dictionary > persuadeo

  • 11 revimentum

    rĕ-vīmentum, i, n. [vieo], a lappet; an edging, fringe (syn. lacinia): (in oratione) omnia, ut in tenui veste, oris detexta et revimentis sint vincta, Fronto Laud. fumi (a little after, laciniam aliquam porrigat).

    Lewis & Short latin dictionary > revimentum

  • 12 sequax

    sĕquax, ācis, adj. [sequor], following or seeking after, pursuing, sequacious ( poet.; a favorite word of Vergil).
    I.
    Lit.:

    Medea,

    Prop. 4 (5), 5, 41:

    (Arcadas) Latio dare terga sequaci,

    pursuing, Verg. A. 10, 365:

    cui (frondi) Silvestres uri assidue capraeque sequaces Illudunt,

    hunting after, eager for it, id. G. 2, 374 Wagn. N. cr. (cf.:

    cytisum sequitur lasciva capella,

    id. E. 2, 64):

    flammae,

    darting, lambent, id. A. 8, 432:

    hederae,

    clinging, winding, Pers. prol. 6:

    fumi,

    piercing, penetrating, Verg. G. 4, 230:

    Maleae undae,

    pursuing, id. A. 5, 193:

    quae (chelys) saxa sequacia flectens,

    Sid. Carm. 16, 3 (for which:

    saxa sequentia,

    Ov. M. 11, 2):

    oculi,

    following, Stat. Th. 3, 500; so Calp. Ecl. 1, 31:

    ensis,

    following speedily, rapidly moving, Val. Fl. 7, 619.—As subst.: sĕquax, ācis, m., an attendant, follower:

    Bacchi Venerisque,

    Manil. 5, 143; Cassiod. Hist. Eccl. 6, 23; 1, 13.—
    B.
    In partic., of materials, in working, yielding, pliable, ductile, flexible:

    trabes,

    Val. Fl. 1, 124:

    bituminum sequax ac lenta natura,

    Plin. 7, 15, 13, § 65:

    natura cornus,

    id. 11, 37, 45, § 127:

    lentitia salicis ad vincturas,

    id. 16, 37, 68, § 174 et saep.— Comp.:

    nec est alia nunc materia sequacior (vitro),

    Plin. 36, 26, 67, § 198:

    flexibiles quamcumque in partem ducimur a principe, atque ut ita dicam, sequaces sumus,

    Plin. Pan. 45, 5.—
    II.
    Trop., following, pursuing:

    naturas hominum varias moresque sequaces,

    following them, Lucr. 3, 315:

    metus hominum curaeque sequaces,

    pursuing them, id. 2, 47:

    scabies sequax malum,

    Grat. Cyn. 411.—
    B.
    Following, tractable:

    imbueret novas artes sensusque sequaces,

    Aus. Idyll. 5, 3; so,

    discipuli,

    Pacat. Pan. Theod. 15.—Hence, adv.: sĕquācĭter, of course, consequently, Arn. 2, 49; 2, 75; Aug. Doctr. Christ. 2, 22; id. de Musica, 4, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > sequax

  • 13 spatiosus

    spătĭōsus, a, um, adj. [spatium], roomy, of great extent, ample, spacious; poet., large, long, broad, etc. (mostly poet. and in postAug. prose; not in Cic.; syn.: latus, amplus, laxus).
    I.
    Lit.:

    stabulum,

    Col. 6, 2, 2:

    insula,

    Plin. 4, 12, 26, § 82:

    loca,

    Quint. 11, 2, 18:

    aequor,

    Plin. 4, 1, 1, § 4:

    amnis,

    id. 4, 20, 34, § 112:

    colles,

    Luc. 6, 106:

    volumina fumi,

    id. 3, 505:

    taurus (opp. parva vipera),

    Ov. R. Am. 421:

    corpus,

    id. M. 3, 56:

    ossa pectoris (with ingentes umeri),

    Val. Fl. 4, 244:

    mergus in guttura, Ov M. 11, 754: limes,

    id. ib. 15, 849:

    ulmus,

    id. ib. 14, 661:

    frons cornibus,

    id. ib. 3, 20 (Merkel, speciosa): voces, i. e. of many syllables (corresp. to amplitudo dactyli), Quint. 9, 4, 136 et saep.— Comp.:

    spatiosiora quam decem pedum,

    Col. 5, 5, 3 (opp. contractiora):

    Andromache spatiosior aequo,

    Ov. A. A. 2, 645; id. Am. 1, 14, 3:

    quo non spatiosior alter innumeras cepisse rates,

    Sil. 8, 481 al. — Sup.:

    spatiosissima sedes hominum deorumque,

    Plin. Pan. 63 fin.
    II.
    Trop.
    A.
    Of time, long, long-continuing, prolonged:

    nox,

    Ov. H. 1, 9:

    tempus,

    id. Am. 1, 8, 81:

    aevum,

    id. M. 8, 529:

    senectus,

    id. ib. 12, 186:

    vetustas,

    id. ib. 15, 623:

    bellum,

    id. ib. 13, 206.—
    B.
    Of other things, great, comprehensive:

    magna et spatiosa res est sapientia: vacuo illi loco opus est,

    Sen. Ep. 88, 33.— Adv.: spătĭōsē.
    1.
    Widely, greatly, extensively, Plin. 19, 5, 29, § 92; 31, 11, 47, § 129.— Comp., Plin. Ep. 3, 18, 1; Ov. Am. 3, 6, 85.—
    2.
    Long; comp., at a later time, Prop. 3, 20, 11 (4, 20, 3).

    Lewis & Short latin dictionary > spatiosus

  • 14 volucer

    vŏlŭcer, ūcris, ūcre ( gen. plur. volucrium, Cic. ap. Charis. p. 119 P.; masc. volucris, Tib. 4, 1, 209; Sil. 10, 471; fem. volucer fama, Petr. poët. 123, 210; cf. acer; on the quantity of the u in volucris, v. Quint. 1, 5, 28), adj. [cf. 2. volo], flying, winged (class.; syn.: ales, volatilis).
    I.
    Lit.
    1.
    Adj.:

    bestiae,

    Cic. Tusc. 5, 13, 38; id. Lael. 21, 81:

    angues,

    id. N. D. 1, 36, 101:

    dracones,

    Ov. M. 7, 218:

    Cupido,

    id. ib. 9, 482:

    natus,

    i. e. Cupid, id. ib. 5, 364:

    deus,

    i. e. Mercury, Stat. Th. 2, 55; cf.

    pes (Mercurii),

    Ov. F. 5, 88; and:

    o nuntium volucrem!

    Cic. Quint. 25, 80.—
    2.
    Subst.: vŏlū̆cris, is, f. (sc. avis, once masc., sc. ales:

    teneros volucres, Cic. poët. Div. 2, 30, 64),

    a bird, a flying creature, Lucr. 1, 12; 2, 145; 2, 344; Cic. de Or. 2, 6, 23; id. Ac. 2, 25, 81:

    marinae,

    Prop. 3, 7 (4, 6), 11; Ov. A. A. 3, 35; id. H. 10, 123:

    Junonis,

    i. e. the peacock, id. M. 15, 385; cf.

    Junonia,

    id. Med. Fac. 33; of the cock: volucres cecinere diem, Coripp. 1, 199; cf. Sil. 14, 22;

    the eagle,

    Luc. 6, 129:

    obscenae,

    Verg. A. 3, 241:

    Tityi volucres,

    vultures, Prop. 2, 20 (3, 13), 31; Hor. S. 1, 8, 6;

    of the sirens,

    Stat. S. 5, 3, 87; Quint. 10, 3, 24; 12, 11, 13; Suet. Aug. 13:

    pictae,

    Verg. A. 4, 525; Ov. M. 1, 308:

    volucris parvula,

    the fly, Phaedr. 5, 3, 3.—
    B.
    Transf., of any thing that moves rapidly, flying, winged, fleet, swift, rapid (mostly poet.;

    syn. velox): lumen,

    Lucr. 6, 173; cf.:

    ritu flammarum,

    id. 1, 1102:

    fumi,

    Verg. G. 2, 217:

    aurae,

    id. A. 11, 795; Ov. M. 13, 807:

    nebulae,

    id. ib. 1, 602:

    procellae,

    id. Am. 2, 11, 33:

    sagitta,

    Verg. A. 5, 242; Ov. M. 9, 102;

    called also ferrum,

    id. Tr. 3, 10, 64:

    harundo,

    Verg. A. 5, 544:

    equi,

    Ov. M. 2, 153; 2, 234; 4, 245:

    currus,

    Hor. C. 1, 34, 8:

    volucri freta classe pererrat,

    Ov. M. 7, 460:

    jam volucrem sequor Te per gramina Martii Campi,

    speeding, running, Hor. C. 4, 1, 38 et saep.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., fleet, swift, rapid:

    nihil est tam volucre quam maledictum,

    Cic. Planc. 23, 57:

    aliud genus (dicendi) est... verbis volucre atque incitatum,

    id. Brut. 95, 325:

    volucri spe et cogitatione rapiuntur a domo longius,

    id. Rep. 2, 4, 7:

    somnus,

    Verg. A. 2, 794:

    fatum,

    Hor. C. 2, 17, 24.—
    B.
    In partic., passing quickly by, fleeting, transient, transitory:

    o volucrem fortunam,

    Cic. Sull. 32, 91:

    dies,

    Hor. C. 3, 28, 6; 4, 13, 16:

    fama,

    Ov. H. 17, 207; Petr. 123:

    gaudium,

    Tac. Or. 9.— Adv.: vŏlŭcrĭter, swiftly, rapidly (post-class.):

    congregati,

    Amm. 17, 1, 12:

    perurgebat nocentes innocentesque,

    id. 29, 1, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > volucer

  • 15 volumen

    vŏlūmen, ĭnis, n. [volvo; a thing that is rolled or wound up; hence],
    I.
    A roll of writing, a roll, book, volume (the predom. signif. of the word; cf.:

    codex, liber): volumen plenum querelae iniquissimae,

    Cic. Fam. 3, 7, 2:

    tuis oraculis Chrysippus totum volumen implevit,

    id. Div. 2, 56, 115:

    volumen explicare,

    id. Rosc. Am. 35, 101:

    caeleste Epicuri de regulā et judicio,

    id. N. D. 1, 16, 43:

    evolvere volumen,

    id. Att. 9, 10, 4:

    hic plura persequi magnitudo voluminis prohibet, Nep. praef. § 8: illa uberius volumine amplecti,

    Plin. Ep. 3, 18, 1.— Plur.:

    evolvere volumina,

    Quint. 2, 15, 24: volumina apophthegmatôn, Cic. Fam. 9, 16, 4:

    pontificum libros, annosa volumina vatum, etc.,

    Hor. Ep. 2, 1, 26:

    signata volumina,

    id. ib. 1, 13, 2; Dig. 32, 1, 52.—
    B.
    In partic., like liber, of a separate portion of a work, a part, book:

    quoniam duobus superioribus (libris) de morte et de dolore dictum est, tertius dies disputationis hoc tertium volumen efficiet,

    Cic. Tusc. 3, 3, 6:

    sedecim volumina epistularum ad Atticum missarum,

    Nep. Att. 16, 3; Auct. Her. 1, 17, 27; Plin. 6, 29, 34, § 171; Plin. Ep. 3, 5, 5; Col. 3, 21, 11; Ov. Tr. 3, 14, 19 al.—
    II.
    A roll, whirl, wreath, fold, eddy, etc. (only poet. and in post-Aug. prose):

    (anguis) sinuat immensa volumine terga,

    Verg. A. 2, 208; cf. id. ib. 5, 85; 11, 753; Ov. M. 4, 599; 15, 721:

    crurum (equi),

    bendings, joints, Verg. G. 3, 192:

    fumi,

    wreath, whirl, Ov. M. 13, 601; Luc. 3, 505:

    undae,

    id. 5, 565:

    siderum,

    revolution, Ov. M. 2, 71.—
    * B.
    Trop., revolution, alteration, change:

    sortis humanae volumina,

    Plin. 7, 45, 46, § 147.

    Lewis & Short latin dictionary > volumen

См. также в других словарях:

  • fumi — elem. fum , ceaţă . (< fr. fumi , cf. lat. fumus) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN …   Dicționar Român

  • Fumi — (ital.), s. Rauchbilder …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • fumi- — ❖ ♦ Élément, du lat. fumus « fumée », qui entre dans la composition de quelques mots savants tels que fumigène, fumivore …   Encyclopédie Universelle

  • Fumi Hirano — (jap. 平野 文, Hirano Fumi; * 23. April 1955 in der Präfektur Tokio, Japan) ist eine japanische Synchronsprecherin (Seiyū) und J Pop Sängerin. Als Seiyū steht sie bei der Agentur Horipuro unter Vertrag. Bekannt ist Fumi Hirano vor allem durch ihre… …   Deutsch Wikipedia

  • Fumi Yoshinaga — よしなが ふみ Nationalité Japonaise Date 20 octobre 1971 (1971 10 20) (40 ans) …   Wikipédia en Français

  • Fumi Morisawa — Born October 21 Tokyo, Japan Occupation Voice actress Website http://profit v.com/pro/talent morisawa.html Fumi Morisawa …   Wikipedia

  • Fumi Iwawaki — (jap. 岩脇 史, Iwawaki Fumi; * 25. August 1979) ist eine japanische Badmintonspielerin. Karriere Fumi Iwawaki gewann 2000 Bronze im Dameneinzel bei der Asienmeisterschaft. Ein Jahr später startete sie in der gleichen Disziplin bei der Badminton… …   Deutsch Wikipedia

  • Fumi Nakashima — is a video game character designer for Square Enix. She has been credited on the following titles during her employment with the company:* Final Fantasy X (2001; as Chief Sub character Designer) * The Bouncer (2000; as Assistant Character… …   Wikipedia

  • Fumi Himeno — My HiMEFumi is a maid serving Mashiro Kazahana, the Director of Fuka Academy. Since Mashiro needs a wheelchair, she is almost always accompanied by Fumi, who propels the wheelchair.Fumi makes her first appearance, unnamed, in episode 2, when Mai… …   Wikipedia

  • Fumi Yoshinaga — is a Japanese mangaka, known for her shōjo and boys love works. She attended the prestigious Keio University in Tokyo. Yoshinaga debuted in 1994 with Tsuki to sandaru , serialized in Hanaoto magazine. Of Yoshinaga s many works, several have been… …   Wikipedia

  • Fumi Hirano — is a seiyū and essayist born on April 23, 1955 in Tokyo who is best known for voicing Lum Invader in the anime series Urusei Yatsura (which was her debut seiyū role). Fumi attended Tamagawa University in Machida, Tokyo where she graduated with a… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»